کیت بیوشیمی زیست شیمی - RPR

تشخیص و تست RPR

تشخیص سیفلیس بر اساس تاریخچه بالینی و جنسی، معاینه فیزیکی، تست‌های آزمایشگاهی و گاهی رادیولوژی فرد انجام می‌شود، زیرا علائم شایع یا قابل‌توجه نیستند.

سیفلیس توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می‌شود. آزمایش‌های آزمایشگاهی برای سیفلیس شامل تشخیص مستقیم T.pallidum از طریق میکروسکوپ یا روش‌های غیرمستقیم مانند آزمایش خون است. تست‌های سریع نیز در دسترس هستند و می‌توانند نتایج را در چند دقیقه ارائه دهند و شروع فوری درمان را تسهیل کنند.

شناسایی عفونت بدون علامت از طریق آزمایش‌های طبی یا سریع و ارائه درمان کافی در موارد مثبت از انتقال بیشتر و عوارض و همچنین پیامدهای نامطلوب بارداری از جمله سیفلیس مادرزادی جلوگیری می‌کند.

سیفلیس مادرزادی

در حال حاضر هیچ آزمایش تشخیصی برای سیفلیس مادرزادی وجود ندارد. تمام نوزادان زنده یا مرده از زنان مبتلا به سیفلیس باید برای شواهد سیفلیس مادرزادی بررسی شوند. برای نوزادان زنده، معاینه بالینی، رادیولوژی (در صورت وجود) و آزمایش‌های آزمایشگاهی در بدو تولد و آزمایش‌های پیگیری به تعریف درمان کمک می‌کند.

مراحل اولیه سیفلیس با تزریق بنزاتین پنی‌سیلین درمان می‌شود. به‌عنوان خط دوم درمان، پزشکان ممکن است از داکسی‌سایکلین، سفتریاکسون یا آزیترومایسین که داروهای آنتی بیوتیکی هستند نیز استفاده کنند. داکسی‌سایکلین برای زنان باردار استفاده نمی‌شود.

پنی‌سیلین همچنین برای درمان مراحل بعدی سیفلیس استفاده می‌شود، اما دوزهای بیشتری موردنیاز است. دوزها معمولاً یک‌بار در هفته به مدت سه هفته، از جمله زمانی که امکان شناسایی مرحله عفونت وجود ندارد، تجویز می‌شود.

پنی‌سیلین می‌تواند از انتقال سیفلیس از مادر به نوزاد جلوگیری کند. نوزادانی که با سیفلیس (سیفلیس مادرزادی) متولد می‌شوند، یا نوزادانی که مادرشان سیفلیس درمان نشده داشته است، برای جلوگیری از مشکلات جدی سلامتی باید فوراً تحت درمان قرار گیرند.

در سال ۲۰۲۰، WHO تخمین زد که ۷.۱ میلیون بزرگسال ۱۵ تا ۴۹ ساله در سراسر جهان به سیفلیس مبتلا شدند. برخی از کشورهایی که به طور سیستماتیک سفلیس را کنترل می کنند، افزایش قابل توجهی در موارد سیفلیس در میان مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، از جمله سیفلیس مادرزادی نشان می دهند.

در سال ۲۰۱۶ (آخرین برآورد موجود)، از هر ۱۰۰۰ زن باردار، ۷ نفر مبتلا به سیفلیس بودند. این موارد سیفلیس مادری منجر به حدود ۱۴۳۰۰۰ مرگ زودرس جنین و مرده‌زایی، ۶۱۰۰۰ مرگ نوزادان، ۴۱۰۰۰ تولد زودرس یا تولد با وزن کم و ۱۰۹۰۰۰ نوزاد مبتلا به سیفلیس مادرزادی بالینی در سراسر جهان شد.

برخی از گروه‌های جمعیتی به طور نامتناسبی تحت‌تأثیر سیفلیس قرار می‌گیرند. به‌عنوان‌مثال، در سراسر جهان، تخمین زده می‌شود که ۷.۵٪ از مردان همجنس‌گرا و سایر مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، در مقایسه با ۰.۵٪ از مردان در جمعیت عمومی، به سیفلیس مبتلا هستند (۱). این به دلیل عوامل متعددی از جمله سطوح بالای ننگ و تبعیض و دسترسی محدود به مراقبت‌های بهداشتی است.

انتقال

سیفلیس در طول رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال از طریق تماس با ضایعات عفونی و همچنین در دوران بارداری از طریق جفت منتقل می‌شود. انتقال معمولاً در مراحل اولیه بیماری، یعنی تا ۲ سال پس از عفونت رخ می‌دهد.

 

تست RPR

تست Rapid plasma reagin؛ تست غربالگری سیفلیس

RPR یک آزمایش غربالگری برای سیفلیس است. مواد (پروتئین) به نام آنتی‌بادی را که در خون افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد اندازه‌گیری می‌کند.

از تست RPR می‌توان برای غربالگری سیفلیس استفاده کرد. برای غربالگری افرادی که علائم عفونت‌های مقاربتی دارند و به طور معمول برای غربالگری زنان باردار از نظر این بیماری استفاده می‌شود.

این آزمایش همچنین برای مشاهده نحوه عملکرد درمان سیفلیس استفاده می‌شود. پس از درمان با آنتی‌بیوتیک، سطح آنتی‌بادی‌های سیفلیس باید کاهش یابد. این سطوح را می‌توان با یک تست RPR دیگر کنترل کرد. بدون تغییر یا افزایش سطح می‌تواند به معنای عفونت مداوم باشد.

این آزمایش مشابه آزمایش آزمایشگاهی تحقیقات بیماری‌های مقاربتی (VDRL) است.

نمونه موردنیاز: خون

نتایج عادی

نتیجه آزمایش منفی طبیعی تلقی می‌شود. بااین‌حال، بدن همیشه در پاسخ به باکتری سیفلیس آنتی‌بادی تولید نمی‌کند، بنابراین آزمایش همیشه دقیق نیست. منفی کاذب ممکن است در افراد مبتلا به سیفلیس در مراحل اولیه و اواخر رخ دهد. ممکن است قبل از ردکردن سیفلیس آزمایش‌های بیشتری لازم باشد.

 

 

نتایج غیرعادی به چه معناست

نتیجه آزمایش مثبت ممکن است به این معنی باشد که شما سیفلیس دارید. اگر تست غربالگری مثبت باشد، قدم بعدی تأیید تشخیص با یک آزمایش خاص‌تر برای سیفلیس مانند FTA-ABS است. تست FTA-ABS به تمایز بین سیفلیس و سایر عفونت‌ها یا شرایط کمک می‌کند.

اینکه تست RPR چقدر می‌تواند سیفلیس را تشخیص دهد به مرحله عفونت بستگی دارد. این تست در مراحل میانی سیفلیس حساس‌ترین (تقریباً ۱۰۰%) است. در مراحل اولیه و بعدی عفونت حساسیت کمتری دارد.

نتایج مثبت کاذب

برخی شرایط ممکن است باعث مثبت کاذب آزمایش شوند، از جمله:

• • بیماری لایم
  • انواع خاصی از ذات‌الریه
  • مالاریا
  • بارداری
  • لوپوس اریتماتوز سیستمیک و برخی اختلالات خودایمنی دیگر
  • سل (TB)

• نتایج منفی کاذب

  برخی عوامل ممکن است باعث شوند که نتایج منفی کاذب در تست RPR دریافت کنید:

• • شما در مراحل اولیه یا اواخر سیفلیس هستید.
  • کمتر از ۱۴ روز از عفونت می گذرد.
  • بیش از ۲۱ روز از عفونت می گذرد.
  • شما در عرض ۲۴ ساعت پس از آزمایش RPR الکل مصرف کرده اید.