کیت کیمیا پژوهان - گلوکویاب

نوار گلوکویاب چیست؟

نوار ادرار تست گلوکز یا  قند ادرار معمولاً در تجزیه و تحلیل بالینی ادرار و خون، به ویژه برای نظارت بر غلظت گلوکز استفاده می شود. نتایج به صورت ابزاری یا بصری به عنوان آستانه و خروجی های کمی به دست می آیند. معرف های خشک در ساخت نوارها به روش های مختلفی استفاده می شوند.

نوار ادرار تست گلوکز برای چیست؟

Reagent Strips for Urinalysis تست هایی را برای گلوکز، بیلی روبین، کتون (اسید استواستیک) ، وزن مخصوص، خون، pH، پروتئین، اوروبیلینوژن، نیتریت و لکوسیت ها در ادرار ارائه می دهد.

انواع مختلفی از نوار قند ادرار وجود دارد که موارد مختلف را در ادرار آزمایش می کنند. این نوار تکه ای از کاغذ صافی است که به معرف آغشته شده و دارای مربع هایی است که در حضور مواد خاصی تغییر رنگ می دهند. سپس نوار با نمودار کنار بسته نوار آزمایش ادرار مقایسه می شود.

روش نوار معرف که معمولاً در دسترس است دارای سه جزء اصلی است: پلی متیل وینیل اتر/مالئیک اسید، بروموتیمول آبی و بافرها. هنگامی که وزن مخصوص بالا باشد، pKa پلی الکترولیت کاهش می یابد و pH کاهش می یابد و در نتیجه تغییر رنگ نشانگر ایجاد می شود.

نوار قند ادرار برای آزمایش ادرار فقط برای استفاده تشخیصی آزمایشگاهی است. آزمایش سریع نوار معرف ادرار (گلوکز) بر اساس یک واکنش آنزیمی متوالی دوگانه است. یک آنزیم، گلوکز اکسیداز، تشکیل اسید گلوکونیک و پراکسید هیدروژن را از اکسیداسیون گلوکز کاتالیز می کند.

چگونه نوار قند ادرار وجود گلوکز را تشخیص می دهد؟

تشخیص گلوکز توسط نوار ادرار تست گلوکز بر اساس واکنش آنزیمی گلوکز اکسیداز است. این آنزیم اکسیداسیون گلوکز توسط اکسیژن اتمسفر را برای تشکیل اسید گلوکونیک و پراکسید هیدروژن کاتالیز می کند.

نوار ادرار تست گلوکز، میزان قند (گلوکز) را در نمونه ادرار اندازه گیری می کند. وجود گلوکز در ادرار را گلیکوزوری یا گلوکوزوری می نامند. سطح گلوکز را می توان با استفاده از آزمایش خون یا آزمایش مایع مغزی نخاعی نیز اندازه گیری کرد.

چرا روش نوار ادرار تست گلوکز خاص تر از روش قرص است؟

نوارهای معرف با ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر گلوکز واکنش می دهند، در حالی که تست قرص Clinitest به ۲۵۰ میلی گرم در دسی لیتر گلوکز یا مواد غیر کاهنده گلوکز حساس است. آزمایش‌های نوار معرف برای گلوکز همگی برای گلوکز خاص هستند، زیرا بر اساس استفاده از آنزیم گلوکز اکسیداز هستند.

گلیکوزوری وضعیتی است که در آن ادرار فرد حاوی قند یا گلوکز بیش از حد لازم است. معمولاً به دلیل سطح بالای قند خون یا آسیب کلیوی رخ می دهد. گلیکوزوری یکی از علائم رایج دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ است. گلیکوزوری کلیوی زمانی رخ می دهد که کلیه های فرد آسیب ببینند.

آیا گلوکز در ادرار طبیعی است؟

مقدار کمی گلوکز در ادرار طبیعی است. اگر یک نمونه تصادفی ادرار بیش از ۰.۲۵ میلی گرم در میلی لیتر را نشان دهد، این گلیکوزوری در نظر گرفته می شود و می تواند به دلیل سطح بالای گلوکز خون، مشکل در فیلترهای کلیه یا هر دو باشد.

مقدار طبیعی گلوکز در ادرار ۰ تا ۰.۸ میلی مول در لیتر (میلی مول در لیتر) است. اندازه گیری بالاتر می تواند نشانه ای از یک مشکل سلامتی باشد. دیابت شایع ترین علت افزایش سطح گلوکز است. پزشک یک آزمایش خون ساده برای تایید تشخیص انجام می دهد.

گلوکز ادرار ممکن است به طور کاذب توسط گالاکتوز، پنتوز، لاکتوز، فروکتوز، سالیسیلات ها، پنی سیلین ها، برخی سفالوسپورین ها، مواد حاجب رادیوگرافی و مقادیر زیادی اسید اسکوربیک یا سولفونامیدها افزایش یابد.

سطح گلوکز بدن شما در ادرار و خون یکسان است، اما وقتی گلوکز بیش از حد در خون شما وجود دارد، کلیه ها برای خلاص شدن از شر گلوکز اضافی بدن، ادرار حاوی گلوکز تولید می کنند تا به راحتی دفع شود. از گلوکز بالاتری که در خون وجود دارد.

هنگامی که کلیه ها آسیب دیده یا بیمار هستند، گلوکز را می توان در ادرار نیز یافت. نیتریت ها باکتری هایی که باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI)  می شوند، آنزیمی می سازند که نیترات های ادرار را به نیتریت تبدیل می کند. نیتریت های موجود در ادرار نشان می دهد که عفونت ادراری ممکن است وجود داشته باشد.

ادرار نباید حاوی آب زیاد یا خیلی کم باشد. در غیر این صورت، نتایج آزمایش دارو ممکن است نادرست باشد. ادرار رقیق زمانی اتفاق می افتد که آب بیش از حد در ادرار وجود داشته باشد.

چه داروهایی باعث ایجاد گلوکز در ادرار می شوند؟

مهارکننده های آکاربوز، متفورمین و SGLT2 دسته ای از داروهایی هستند که می توانند مستقیماً گلوکز را دفع کنند. انتظار می رود اثرات این داروهای ضد دیابت مکانیسمی باشد که نه تنها وضعیت را بهبود می بخشد، بلکه با دفع مستقیم گلوکز، محدودیت کالری را نیز تقلید می کند.

قبل از آزمایش ادرار چه کارهایی را نباید انجام داد؟

• قبل از انجام آزمایش، از خوردن غذاهایی که می توانند رنگ ادرار شما را تغییر دهند، خودداری کنید. نمونه هایی از این موارد شامل توت سیاه، چغندر و ریواس است.
• قبل از آزمون ورزش های سنگین انجام ندهید.
• تمام داروها و محصولات بهداشتی طبیعی را که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید.

زمان و روش برای جمع آوری نمونه ادرار

شما می توانید در هر زمانی از روز نمونه ادرار جمع آوری کنید، مگر اینکه پزشک عمومی یا پرستار شما توصیه دیگری به شما بدهد. انواع نمونه ادراری که ممکن است از شما خواسته شود شامل یک نمونه تصادفی، نمونه اول صبح یا جمع آوری زمان بندی شده است.

روش جمع آوری نمونه ادرار به این ترتیب است که نمونه را در ظرف تمیزی جمع نموده و در کوتاهترین زمان ممکن آزمایش انجام گردد. در غیر اینصورت نمونه را باید در یخچال نگهداری نمود و حداکثر تا ۸ ساعت بعد مورد آزمایش قرار داد.

نگهداری نمونه در مدت زمان بیشتر میتواند باعث رشد و تکثیر باکتری ها و همچنین با تبدیل شدن اوره به آمونیاک تغییر در pH نمونه به سمت قلیایی گردد و یا با متابولیزه کردن قند ادرار pH را اسیدی نماید.

روش انجام آزمایش:

• بهتر است که آزمایش بر روی نمونه تازه و قبل از سانتریفیوژ انجام گردد.
• حتما پس از خارج کردن نوار از داخل محفظه نگهدارنده درب ظرف را محکم ببندید.
• نوار ادرار را بطور کامل در داخل ظرف ادرار برده و سریعا خارج نمایید و میزان اضافه ادرار را با کشیدن نوار به لبه ظرف حذف کنید.
• نوار را زیر نور کافی نگاه کرده و تغییر رنگ آن را با برچسب شاخص روی محفظه نگهداری نوار ادرار  در طی ۶۰ تا ۹۰ ثانیه مقایسه نمایید.
• برای تعیین صحت کار حتما در هر آزمایش از نمونه مثبت و منفی در کنار نمونه اصلی استفاده گردد.
• تغییر رنگی که می بینید بسته به غلظت گلوکز از زرد به سبز تغییر می نماید.

تداخل هایی که باعث نتایج کاذب میگردد:

منفی کاذب: در صورت حضور ویتامین سی، عفونت مجاری ادرار، مرطوب بودن نوار یا وجود ماده نگهدارنده NaF

مثبت کاذب: در صورت وجود مواد اکسیدان ( هیپوکلریت) و اسید کلریدریک

محدوده تشخیص نوار گلوکویاب:

به شرط منفی بودن نوار اسکوربیک اسید، غلظت ۵۰ الی ۵۰۰ میلی گرم گلوکز در ۱۰۰ میلی لیتر ادرار را میتوان با این روش تعیین نمود. 

شرایط نگهداری:

• نوار قند ادرار باید در ویال/کیسه های دربسته، در جای خشک و خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شوند.
• شرایط ایده آل ۲۵ درجه سانتیگراد (۷۷ فارنهایت) است. محدوده 20C (68F) تا 30C (86F) قابل قبول است.
• نوار قند ادرار را نباید در یخچال یا فریزر نگهداری کرد.
• نوار قند ادرار در درون قوطی مخصوص با درب بسته نگهداری گردد.