کیت بیوشیمی دلتا درمان - TIBC

آهن در خون، به وسیله ی باند شدن با پروتئینی به نام ‌ترانسفرین در سرتا سر بدن انتقال می‌یابد. میزان ‌ترانسفرین موجودی که آماده ی باند شدن با آهن و انتقال آن می‌باشد را TIBC (ظرفیت کل پیوند شدن آهن) می گویند. درحالت طبیعی آهن مورد نیاز از رژیم غذایی جذب می‌شود و توسط ‌ترانسفرین که به وسیلۀ کبد ساخته می‌شود به کل بدن انتقال می‌یابد.

زمانی که گلبول های قرمز از بین می روند، آهن آنها آزاد می شود و توسط ترانسفرین به مغز استخوان و دیگر اندام ها مانند کبد و طحال حمل می شود. در مغز استخوان، آهن برای تولید گلبول های قرمز جدید ذخیره و استفاده می شوند.

• کاربرد بالینی :

هنگامی که ذخایر آهن پایین است، بدن ترانسفرین بیشتری می سازد. به علت اینکه سعی دارد آهن بیشتری را تا حد امکان از روده جذب نماید. به طور متوسط یک سوم ترانسفرین بدن، برای حمل و نقل آهن به کار می رود. این بدان معنی است که سرم خون افراد سالم دارای یک ظرفیت اضافی برای باند شدن با آهن می باشد که UIBC (ظرفیت اتصال آهن اشباع نشده) نامیده می شود. در واقع میزان TIBC مساوی است باUIBC+FE :

هر کدام از این سه مورد به تنهایی ارزش تشخیصی کمتری دارند، اما اگر در آزمایشات به طور همزمان انجام گیرند، اطلاعات تشخیصی مفیدی را در خصوص کم خونی به ما نشان خواهند داد. کمک به تشخیص آنمی فقر آهن، افتراق بین آنمی فقرآهن و آنمی مربوط به بیماری های مزمن، مانیتورینگِ پاسخ هماتولوژیک به درمان در زمان حاملگی و آنمی های فقر آهن ، کمک به تشخیص هموکروماتوز یا بیماری هایی که متابولیسم و ذخیره آهن مختل شده است، از جمله کاربردهای اندازه گیری  TIBCمی باشد.

پلی سایتمی ورا، بیماری حاد کبدی، آنمی فقر آهن و درمان با استروژن می توانند سبب افزایش سطوح TIBC شوند. هموکروماتوز، سیروز، سوء تغذیه، بیماری های التهابی و هایپوپروتئینمی و بدخیمی ها می توانند سبب کاهش مقادیر TIBC شوند.

• عوامل مداخله گر:

داروهای فلوراید و قرص های ضد بارداری موجب افزایش سطح TIBC و داروهای کلرامفنیکل و ACTH سبب کاهش سطح آن می شوند.