کیت بیوشیمی دلتا درمان - IgA

ایمونوگلوبولین ها با نام های دیگر مانند آنتی بادی (Ab) یا آنتی کر یا پادتن، گلیکوپروتئین هایی هستند که توسط نوعی از گلبول های سفید خون (لنفوسیت B) در مقابل عوامل تحریم کننده سیستم ایمنی یا ایمونوژن ها ساخته می شود. آنتی بادی ها جزیی از ایمنی همورال بوده و در الکتروفورزِ پروتئین های پلاسما، در ناحیه گاما قرار گرفته و از این رو به آنها گاماگلوبولین نیز اطلاق می شود.  مولکول آنتی بادی دارای دو زنجیره بزرگ H و دو زنجیره سبک L  و جمعا 4 زنجیره است. براساس نوع و ترتیب اسیدهای آمینه زنجیره سنگین، پنج نوع زنجیره سنگین و در نتیجه پنج نوعAb  معروف به کلاس یا ایزوتایپ شناخته شده است که IGG, IGD,IGA,IGM,IGE می باشند.

براساس تفاوت های جزئی تر در زنجیره سنگین، IGA دارای 2 ساب کلاس IGA1, IGA2 می باشد.

IGA از نظر تولید، بیشترین آنتی بادی بدن است و به دو شکل منومر و دایمر وجود دارد. نوع منومر آن در سرم و شکل دایمر آن در ترشحات بدن دیده شده و SIGA خوانده می شود. این آنتی بادی به عنوان اولین سنگر دفاعی بدن محسوب شده و در خنثی سازی ویروس نقش بیشتری نسبت به سایر آنتی بادی های دیگر ایفا میکند.IGA  مهمترین ایمونوگلوبولینی است که در ترشحات بینی، برونش، روده، پروستات، اشک، بزاق، مایع واژن وکلستروم وجود دارد و در جلوگیری از نفوذ یا اتصال میکروارگانیسم ها به سطوح بدن و نیز محافظت در برابر عفونت های تنفسی و عفونت های دستگاه گوارش و ادراری و تناسلی، نقش مهمی ایفا می کند. IGA در کلستروم (آغوز یا اولین شیرمادر پس از زایمان) به مقدار فراوانی وجود داشته و درانتقال ایمنی به نوزاد نقش دارد.

• کاربرد بالینی:

به طور کلی اندازه گیری IGA در تشخیص انواع عفونت ها، بیمارهای لنفوپرولیفراتیو، تشخیص و پایش گاماپاتی های منوکلونال و نقص سیستم ایمنی همورال، ارزیابی آنافیلاکسی مرتبط با تزریق خون یا محصولات خونی و کمک به تشخیص، پیگیری و درمان بیماری مالتیپل میلوما مورد استفاده قرار می گیرد.

 افزایش IGA پلی کلونال در بیماری های مانند: آرتریت روماتوئید، سیروز، بیماری های مزمن کبدی و دستگاه تنفسی، عفونت های دستگاه تناسلی و ادراری، بیماری های روده و التهابی و برخی نقص های ایمنی مثل سندرم ویسکوت آلدریچ، دیده می شود. افزایش IGA الیگوکلونال در بعضی دیس گاماگلوبولینمی ها و بیماری آتاکسی تلانژکتازی مشاهده شده و  افزایش IGA منو کلونال (تولید از یک دودمان سلولی) در مالتیپل میلوما، آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه و لنفوم دیده می شود. کمبود IGA در برخی اختلالات ژنتیکی و بیماران مبتلا به نقص ایمنی اولیه و ثانویه دیده می شود، همچنین در سندرم نفروتیک، کمبود ثانویه IGA رخ می دهد. یکی از مهمترین مشکلات انتقال خون، عوارض ناشی از انتقال خون و واکنش‌های آنافیلاکسی حاصل از آن است، چنانچه افراد با کمبود IGA، خون حاوی IGA را دریافت کنند، دچار واکنش‌های آنافیلاکسی می‌شوند.

• عوامل مداخله گر:

مصرف پنی سیلامین، فنی توئین، قرص ضد بارداری خوراکی، والپروئیک اسید، کاربامازپین، دکستران، استروژن، سبب کاهش IGA در داخل بدن می شود. در اندازه گیری IGA کدورت سرم یا لیپمیک بودن باعث تداخل در نتایج تست می شود.