کیت بیوشیمی دلتا درمان - HDL L

• لیپوپروتئین ها  به چهار دسته تقسیم مى شوند:

لیپوپروتئین هاى با چگالى پایین (LDL)، با چگالى بسیار پایین (VLDL)، با چگالى بالا (HDL) و شیلومیکرون ها. HDL وظیفه برداشتن کلسترول از بافت ها را  بر عهده دارد  برخلاف LDL، عمل حفاظت و پیشگیرى را از طریق برداشتن کلسترول از بافت ها بر عهده داشته و در واقع بالا بودن HDL سبب کاهش خطر ابتلا به بیمارى هاى کرونر قلبى و عروقى مى شود، در صورتی که پایین بودن سطح HDL حتى در صورت نرمال بودن کلسترول سبب افزایش خطر ابتلا به بیمارى هاى ذکر شده مى گردد. HDL  وظیفه دارد مولکول هاى کلسترول را که به دلیل از بین رفتن سلول ها و یا تغییرات و نوسازى غشا سلولى آزاد و وارد پلاسما شده اند را جمع آورى کند.

HDL به واسطه ی سلول هاى  روده و سلول هاى کبدى سنتز شده و ترشح مى گردد، اما HDL نو ساخته شده توسط روده هنگامى که وارد جریان خون مى شود فقط حاوى آپوپروتئین A بوده و فاقد آپوپروتئین هاى C و E است. آپوپروتئین هاىC  و E در کبد ساخته مى شوند و زمانى که HDL روده اى وارد جریان خون مى شود بر روى آن منتقل مى شوند.

افزایش HDL در مواد زیر مشاهده می‌شود:

1. هایپرآلفا لیپوپروتئینمی فامیلی
2. بیماری کبدی مزمن (سیروز، الکلیسم، هپاتیت)
3. انجام ورزش سنگین یا طولانی مدت

 کاهش HDL در موارد زیر مشاهده می‌شود:

1. هایپو آلفا لیپوپروتئینمی فامیلی (سندروم تانژیر)
2. نقص در Apo C-III
3. هایپرتری گلیسیریدمی فامیلی
4. دیابت شیرین کنترل نشده
5. بیماری های کبدی
6. کلستاز
7. نارسایی مزمن کلیه
8. سندروم نفروتیک

• عوامل مداخله گر:

1. درمان با استروژن، مصرف متوسط الکل، آندروژن‌ها و سایر استروئیدهای وابسته باعث افزایش HDL می‌شود.
2. داروهایی نظیر بلوکرهای β- آدرنرژیک و دیورتیک‌ها سبب کاهش HDL می‌شوند.