کیت بیوشیمی دلتا درمان - گاما جی تی

گاماگلوتامیل ترانسفراز یک آنزیم دفعی صفراوی است که وظیفه آن کمک به انتقال آمینو اسید از خلال غشای سلولی است و به صورت اختصاصی در پاسخ به بیماری انسدادی کبدی صفراوی افزایش می یابد.

• کاربرد بالینی:

کاربرد اصلی GGT، افتراق بین بیماری های کبدی و استخوانی، زمانی که ALP (آلکالن فسفاتاز) سرم افزایش یافته، می باشد. در انسداد صفراوی، GGT پاسخ بیشتری نسبت به ALT و AST (دو آنزیم مهم کبدی) نشان می دهد. در بیماری های انسدادی، غلظت این آنزیم در حدود 5 تا 50 برابر طبیعی دیده می شود. در هپاتیت عفونی مقادیر به ندرت بیشتر از 5 برابر طبیعی می شود.

 GGT در هپاتوم و کارسینوم پانکراس بالا می رود و در تشخیص کارسینوم متاستاتیک به کبد کمک کننده است. در مبتلایان به سرطان پستان و کولون استفاده از ALP وCEA  وGGT همراه با هم برای بررسی متاستاز کبدی مفید است. GGT در SLE، سمینوم، منونوکلئوزعفونی، آترزی صفراوی نوزادان، کلستاز در طی حاملگی یا بلافاصله پس از حاملگی درسیروز و هپاتیت هم به صورت شایع افزایش می یابد. در سیروز صفراوی اولیه، مشاهده غلظت های خیلی بالا GGT شایع است. لازم به ذکر می باشد که GGT در هایپرتیروئیدی افزایش و در هایپوتیروئیدی کاهش می یابد.

حساسیت GGT در بیماری کبدی نسبت به ALP بالاتر است و در اکثر مواردِ نارسایی کلیه، میزان GGT طبیعی می باشد. GGT برخلاف ALP منشاء استخوانی و جفتی نداشته و بعد از طفولیت، سن تاثیری برروی آن ندارد. هنگامی که GGT و ALP هر دو بالا هستند ولی افزایش یکی از آنها نامتناسب با دیگری است باید احتمال کلستازِ ناشی از دارو را مدِ نظر داشت. GGT برخلاف AST در بیماری عضلات اسکلتی افزایش نمی یابد. نیمه عمر GGT ده روز است.

• عوامل مداخله گر:

1. با مصرف بلاکرهای هیستامینی، فنی توئین و فنوباربیتال، آمینوگلیکوزیدها، استروژن ها، آپتوپریل، اِتانول و پروکسی فن، میزان GGT افزایش می یابد.
2. GGT ممکن است در اواخر حاملگی و مصرف داروهایی مانند داروهای ضد بارداری خوراکی، کلوفیبرات و ویتامین C (در صورتی 1 گرم در روز به مدت طولانی مصرف گردد) کاهش می یابد.