کیت بیوشیمی دلتا درمان - مس

مس در خون به سرولوپلاسمین متصل شده و از طریق صفرا دفع می‌شود. این عنصر کمیاب نقش مهمی در تغذیه دارد و در پروتئین‌های مختلفی نظیر سرولوپلاسمین، اریتروکوپرئین، سیتوکروم اکسیدازC و تیروزیناز وجود دارد. مس به‌ عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی، رادیکال‌های آزاد را از بین می‌برد و از آسیب‌های سلولی جلوگیری می‌کند. همچنین در بدن در جلوگیری از بسیاری اختلالات مانند کم‌خونی نقش اساسی دارد.

• کاربردهای بالینی:

 بیماری ویلسون، بیماری مادرزادی است که علل اصلی ایجاد آن اختلال در انتقال فلزی در بدن به نام مس است. مسِ سرم، در بیماری ویلسون همراه با سایر علائم بالینی، پایین‌تر از محدوده طبیعی است. سندرم منکس یک اختلال ارثی نادر است که به بیماری انتقال مس یا بیماری موی مجعد نیز خوانده می‌شود. مشخصه اَصلی این بیماری عقب ماندگی ذهنی، آسیب سیستم عصبی و موهای نازک و شکننده است، که در انتقال و جذب مس اختلال ایجاد می کند. کمبود مس هر چند نادر است ولی سبب بروز کم‌خونی هایپوکروم ماکروسیتیک، نوتروپنی و تغییرات استخوانی، مشکلات و اختلالات پوستی، مشکلات شنوایی، افسردگی و پرخاشگری، التهاب برخی استخوان‌های بدن مانند قوزک پا و کاهش کلسترول می‌شود.

کمبود مس همچنین در بیماران تحت) TPN تغذیه کامل وریدی)، نوزادان و کودکان نارس و نیز کودکان نجات‌یافته از سوء‌تغذیه ی شدید پروتئین دیده می‌شود. در این حالت کم خونی ایجاد شده به آهن و ویتامین‌ها پاسخی نداده و لکوپنی با شمارش لکوسیتی کمتر از 1500 میکرولیتر بر میلی‌متر مکعب دیده می‌شود. کاهش سطح مس در سندرم نفروتیک و سوختگی ها نیز دیده می شود.

• عوامل مداخله گر:

غلظت های بالای ید و باریم در نتیجه آزمایش اختلال ایجاد می کند. قرص های ضد بارداری خوراکی ، استروژن ها، فنی توئین، کاربامازپین و فنوباربیتال منجر به افزایش سطح مس می شود.