کیت بیوشیمی دلتا درمان - بیلی روبین توتال

هدف از انجام این آزمایش، غربالگری و پایش اختلالات کبدی، کم خونی همولیتیک و یرقان (زردی) نوزادی است. بیلی روبین یک رنگدانه نارنجی است که با تجزیه طبیعی هِم (HEME) تولید می شود. HEME) یک جزء از هموگلوبین است که در گلبولهای قرمز وجود دارد) بیلی روبین در نهایت توسط کبد متابولیزه شده تا از بدن خارج گردد.

آزمایش بیلی روبین، میزان بیلی روبین موجود در خون را به منظور ارزیابی عملکرد کبد یا کمک به تشخیص کم خونی ناشی از تخریب RBC (کم خونی همولیتیک) اندازه گیری میکند.

• متابولیسم بیلی روبین:

 گلبول های قرمز به طور معمول پس از حدود 120 روز در گردش خون تخریب می شوند و با تجزیه شدن و بازیافت مجدد گلبول های قرمز خون (پس از 120روز) توسط کبد، بیلی روبین تولید می شود.

دو نوع بیلی روبین وجود دارد: بیلی روبین غیر کونژوگه (غیر مستقیم یا INDIRECT) و بیلی روبین کونژوگه (مستقیم یا DIRECT)

بیلی روبین غیر کونژوگه زمانی که HEME از هموگلوبین آزاد می شود، تشکیل می گردد و سپس این بیلی روبین توسط پروتئین ها به کبد منتقل می شود. در کبد، مولکول های قند به بیلی روبین غیر کونژوگه متصل می شوند تا بیلی روبین کونژوگه تشکیل گردد. سپس بیلی روبین کونژوگه وارد صفرا شده و از کبد به روده کوچک منتقل می شود، یعنی در مکانی که توسط باکتری ها تجزیه می شود و سرانجام در مدفوع حذف می شود. بنابراین، محصولات تجزیه بیلی روبین سبب رنگ قهوه ای مدفوع می شوند.

به طور طبیعی، میزان بیلی روبین کونژوگه در خون بسیار پایین است.

• کاربرد بالینى:

در موارد زیر انجام این آزمایش توصیه می گردد:

1. وجود علائم یا نشانه های آسیب کبدی
2. بیماری کبد
3. انسداد مجرای صفراوی
4. آنمی همولیتیک
5. مشکلات متابولیک مرتبط با کبد
6. نوزاد تازه متولد شده که زردی یا یرقان داشته باشد

• عوامل مداخله گر:

1. اگر نمونه حدود یک ساعت در معرض نور خورشید یا نور اتاق قرار بگیرد، بیلی روبین بطور کاذب کاهش پیدا می کند.
2. وعده غذایی پرچرب قبل از آزمایش ممکن است باعث کاهش کاذب بیلی روبین شود.
3. ناشتایی طولانی مدت و یا بی اشتهایی ممکن است بیلی روبین را به صورت کاذب افزایش دهد.
4. داروهایی که می توانند میزان بیلی روبین را افزایش دهند عبارتند از: داروهای ضد مالاریا، متیل دوپا، فنلزین و ....