کیت بیوشیمی دلتا درمان - ADA

Adenosin Deaminase (ADA)

آدنوزین دِآمیناز، آنزیمی است که باعث دِآمینه شدن آدنوزین و تبدیل آن به اینوزین و دِاُکسی اینوزین شده و در بیمارانی که نقص ایمنی شدید SCID (نوعی سندروم اتوزومال مغلوب) دارند، این آنزیم وجود ندارد. این عارضه به نقص ADA یا ADA-SCID شناخته می‌شود و به آن نقص ایمنی مرکب نیز گفته می‌شود. در نتیجه این نقصان، آدنوزین تجزیه نمی‌شود و به محصولات دیگر تبدیل می‌شود و در بافت‌های بدن تجمع می‌کند و متعاقباً باعث بروز برخی مشکلات می‌شود که از جمله این مشکلات مقاوم نبودن در برابر بیماری‌های باکتریایی، قارچی و ویروسی است که این افراد را به شدت مستعد عفونت می‌کند که معمولاً به صورت مکرر اتفاق می‌افتد. آدنوزین اضافی در این سلول‌ها بهdATP، دِاُکسی آدنوزین و S -آدنوزیل هموسیستئین تبدیل می‌شود و در نتیجه مقدار این متابولیت‌ها در پلاسما افزایش می‌یابد. dATPبه صورت آلوستریک، عمل آنزیم ریبونوکلئوتید ردوکتاز را متوقف می‌کند. در اثر توقف عمل این آنزیم میزان مولکول‌های پیش ساز لازم برای سنتز DNA در سلول کاهش می یابد و سنتز DNA متوقف می‌شود.

(آنزیم های آلوستریک: آنزیم هایی هستند که علاوه بر جایگاه ویژه اتصال سوبسترا، جایگاهی برای اتصال مولکول هایی دارند که میزان واکنش آنزیم را افزایش یا کاهش می‌دهند)

• کاربرد بالینی :

فعالیت آنزیمی در بیماران توبرکلوس (TB) نسبت به سایر بیماری‌های تنفسی کودکان بسیار بالاتر است. افزایش آنزیم در جریان عود مجدد سارکوئیدوز مزمن مشاهده می‌شود. در بیماری‌های مجاری صفراوی فعالیت این آنزیم پایین و در بیماری‌های مزمن کبدی فعالیت این آنزیم  همیشه بالا می باشد.

اگر ADA به صورت واضح در مایع پلور فردی با علائم توبرکلوزیس افزایش داشته باشد احتمال دارد فرد مبتلا دارای عفونت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در پلور باشد و این موضوع وقتی اهمیت بیشتری پیدا می کند که شیوع توبرکلوزیس در محل سکونت فرد بالا باشد.

آنزیم ADA ، آنزیمی است که برای تکثیر، بلوغ و تمایز لنفوسیت ها به ویژه سلول هایTمورد نیاز است. همچنین فعالیت این آنزیم در بیماری‌های التهابی که همراه فعال شدن و تکثیر سلول های T است نیز افزایش می‌یابد، لذا سطح سرمی ADA به عنوان یک مارکرِ فعال شدن سلول های T، در نظر گرفته می‌شود.

از فعالیتِ بالای ADA مایعات بدن به عنوان نشانگر غیر مستقیمی برای تشخیص مننژیت سلی (CSF)، پلورال افیوژن سلی، پریکاردیت سلی و پریتونیت سلی استفاده می‌شود. مقادیر ADA در موارد سل بیشتر از کارسینوماتوز است. در بیماری هایی نظیر هپاتیت، سیروز، هموکروماتوز، یرقان انسدادی، آنمی همولیتیک، تب روماتیسمی، تب تیفوئیدی، نقرس، تالاسمی ماژور، لوسمی میلوئید، بیماریهای اتوایمیون افزایش می یابد.

• عوامل مداخله گر:

وجود کلرورجیوه و بنزوات باعث کاهش فعالیت آنزیمی در شرایط واکنش شیمیایی (Invitro) می شود.